اوراقی از دفتر خاطرات سالهای دور و جبهه

بسم الله الرحمن الرحیم 

  

خواندن اینجا را از دست ندهید که نوشته ها و عکسهایی ناب دارد

شاید شما هم در ایام جوانی، دفتری برای ثبت خاطرات خود داشته اید. خاطرات که نه! کشکول!  

یادم هست در آن سالها کناب کشکول شیخ بهایی را خواندم و کتاب عبید زاکانی هم بدستم رسید و ایندو کتاب مشوقم شدند برای گردآوری و ثبت علاقمندی های من و نوشتن بعضی از خاطراتم.

سالهای سال است که بار اینها را با خود کشیده ام تا به امروز. در کامنت پست قبل دوست عزیزی اینطور نقل کرد:

امام اسعد می گوید:
از ابوحامد محمد غزالی شنیدم که می گفت:
«در راه بازگشت از جرجان دچار عیاران راهزن شدیم. عیاران هرچه را که باخود داشتیم گرفتند. من برای پس گرفتن تعلیقه (جزوه، یادداشت درسی) های خود در پی عیاران رفتم و اصرار ورزیدم. سردسته عیاران چون اصرار مرا دید گفت: "برگرد، وگرنه کشته خواهی شد"
وی را گفتم:" ترا به آن کسی که از وی امید امینی داری سوگند می دهم که تنها همان انبان تعلیقه را به من باز پس دهید، زیرا آنها چیزی نیست که شمارا به کار آید"
عیار پرسید که" تعلیقه های تو چیست؟"
گفتم: "درآن انبان یادداشتها و دست نوشته هایی است که برای شنیدن و نوشتن و دانستنش رنج سفر و دشواریها برخویشتن هموار کرده ام."
سردسته عیاران خنده ای کرد و گفت: "چگونه به دانستن آنها ادعا می کنی، در حالی که چون از تو گرفته شد دانایی خود را از دست دادی و بی دانش شدی؟"
آنگاه به یارانش اشارتی کرد و انبان مرا پس دادند.»
غزالی گوید: «این عیّار، ملامتگری بود که خداوند وی را به سخن آورد تا با سخنی پندآموز مرا در کار دانش اندوزی راهنما شود. چون به طوس رسیدم سه سال به تأمل پرداختم و با خویشتن خلوت کردم تا همه تعلیقه ها را به خاطر سپردم، و چنان شدم که اگر بار دیگر دچار راهزنان گردم از دانش اندوخته ی خود بی نصیب نمانم.»

بله با این نوشته یاد این دفاتر افتادم. هر چند اصلا ارزش علمی ندارند و بود و نبودشان هیچ مهم نیست، اما برای من انبانی هستند از خاطرات و ثبت حال و هوای آنروزهای من از روزهای جبهه گرفته تا بعد از آن ، که به هر صورت، از گزند روزگار محفوظ و مصون مانده اند. شاید برای چنین روزهایی! کسی چه میداند!

بعضی تاریخ دارند مثل این ها: 

   

و بعضی بدون تاریخند و معلوم نیست که مال چه سالهایی هستند مثل اینها:  

 

  

ای پادشه خوبان فریاد ز تنهایی 

دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی 

دائم گل این بوستان سیراب نمی گردد 

دریاب ضعیفان را در وقت توانایی