جنگ تحمیلی و صلح تحمیلی با پرداخت حق بیمه هزار میلیارد دلاری!

بسم الله الرحمن الرحیم  

در متن قبلی تنها با اشاره ای به نام کتاب "جنگ و پاد جنگ" به موضع مقاله ای از گاردین درباره ی شکست امریکا در جنگ عراق پرداختم. در اینجا و در معرفی بیشتر این کتاب، به قسمتهایی از آن می پردازم تا نگاه دقیق و کلی تری نسبت به مقوله ی جنگ پیدا کنیم.  

از جنگهای مشهور پس از جنگ جهانی دوم می توان، جنگ کره (1950 – 53)، جنگ ویتنام ( 1957 – 75 )، جنگهای اعراب و اسرائیل ( 1967 – 1973 – 1982 )، جنگ خلیج فارس( 1990 – 1991 ) را نام برد. اما از سال 1945 که سال پایان جنگ جهانی دوم و عصر شروع صلح خوانده شد(این نام را به خودی خود، آمیزه ای از فاجعه و لودگی خوانده اند!) که 2340 هفته را شامل می شود جهان تنها سه هفته را بدون جنگ سپری کرده است و تلفات نظامیان در این جنگها بالغ بر 7،200،000 نفر بوده که اگر با تلفات نظامیان در تمام دوره ی جنگ جهانی اول که در حدود 8،400،000 نفر بوده است مقایسه کنیم، در واقع تلفات عصر به اصطلاح صلح با دوره ی جنگی که استعمارگران برای استعمار جهان به راه انداختند و ملتها را با نابودی و ویرانی و کشتار وسیع انسانها درگیر کردند، تفاوت عمده ای ندارد! بویژه آنکه اگر تلفات غیر نظامیان را هم به حساب بیاوریم، تلفات انسانی این جنگها به عدد نجومی 33 تا 40 میلیون نفر می رسد!  

موسسه تحقیقات صلح در استکهلم [ SIPRI] تنها در سال 1990 سی و یک نزاع مسلحانه ی در حال جریان را در سطح جهان برشمرده است. اما این سوال مهم است که علت این جنگها چه بوده است؟  

در سطح کلان این کتاب از علت آن به اسم حق بیمه ی هزار بیلیون دلاری [ هزار میلیارد دلاری ] نام می برد . عینا به قسمتی از کتاب جنگ و پاد جنگ نوشته الوین و هیدى تافلر ترجمه مهدى بشارت صص 35 - 36 تحت همین نام و در همین باره دقت کنید: 

با تقسیم شدن کشورها به دو اردوگاه دقیقا مشخص، هر کشور کم و بیش جای مناسب خود را در نظام جهانی می شناخت. از آغاز دهه ی شصت، پی آمد جنگ مستقیم میان ابرقدرت های هسته ای « نابودی قطعی متقابل » بود. نتیجه آن که جنگهای سختی می توانست در ویتنام، ایران / عراق، کامبوج، آنگولا، اتیوپی و نقاط حتی دوردست تر جهان سوم در جریان باشد. اما این جنگ ها در قلمرو قدرتهای بزرگ صورت نمی گرفت و اهمیت اساسی برای حیات اقتصادی آنها نداشت. در سالهای اخیر تقریبا سالانه هزار بیلیون دلار[ هزار میلیارد دلار ]، عمدتا بوسیله ی ابر قدرت ها و هم پیمانانشان، در راه هدف های نظامی صرف شده است، این مبالغ هنگفت را می توان به منزلۀ «حق بیمه ای» پنداشت که قدرتهای عمده برای جلوگیری از شعله ور شدن جنگهای سخت در مرزهایشان پرداخته اند. دو ابر قدرت، ایالات متحده و اتحاد شوروی سابق، به روشنی پاره ای جنگها را بوسیلۀ وابستگان، نمایندگان، اقمار، یا هم پیمانان خود، و تجهیز آنها با جنگ افزار، کمک، و مهمات ایدئولوژیکی، به راه می انداختند، ولی، شاید در بیشتر موارد، به عنوان ابر – پاسبانانِ برقرار کنندۀ ثبات عمل می کردند – از راه فرو نشاندن برخوردها در میان وابستگان خود، میانجیگری یا ( ص 36 ) کاستن از دامنۀ اختلافات محلی، و بطور کلی هماهنگ ساختن پیروان اردوگاه خویش به خاطر خطرهای ناشی از تشدید رقابت نامحدود هسته ای.  

...  

به طور خلاصه و به عبارت ساده می گوید،قدرتهای جهانی، سالانه 1،000،000،000،000 دلار (هزار میلیارد دلار) هزینه کرده اند تا باعث و بانی مرگ 33،000،000 تا 40،000،000 نفر طی 45 سال در سراسر جهان باشند!