| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
بسم الله الرحمن الرحیم
در بالکن کوچک آپارتمانم می نشینم و به آسمان شب خیره می شوم آن وقت که ستاره ها غمزه می روند.
عاشق این وقت شبم
چشمک زدن ستاره را وقتی همه خوابند می شود دید و این عجیب ترین راز مگوست!
راز دوم اینکه اشتباه بزرگ وقتی است که برای دیدن خدا رو به آسمان کنیم .
سومین راز اینکه ،خدا در آسمان نیست.
و سرالاسرار اینکه خدا همین نزدیکی است ، نشان به آن نشان که دور و برم پر شده است از بوی خدا
آنقدر فیضی که من از بی زبانی دیده ام
ترسم آخر شُکر خاموشی کند گویا مرا
سلام و ادب و ارادت
اول اینکه تشکر از حضور همیشگی و بزرگوارانه تون ... (کامنت پست قبلیم سلام و چاق سلامتی نداشت .. یادم نرفته بود .. مناسب با نظر اون پست نبود)
بعد اینکه ... چقدر دوست داشتم این پست شما رو ... درست که خدا نزدیکه و توی آسمون (فقط) نیست ... اما خب حقیقتا هیچ چیزی به اندازه آسمون اونم در شب دل آدم رو به دامن جلال و جبروت خدا نمی کشه ... شاید بی کرانگی ، بی انتهایی و رازگونه بودنش باعث شده ... شاید هم به قول شما چشمک زدن ستاره ها و دلبری های گاه و بیگاهی که از دل آدم می کنه !
البته این بحث احساسی که می تونه همین جا ختم به خیر بشه .. وقتی از زاویه دید کلامیون بهش پرداخته بشه خدا میدونه بشه براش انتهایی قایل شد یا نه !!!
من شرمنده م اینهمه پرحرفی می کنم همیشه
ارادتمند
سلام و عرض احترام
خب شکر خدا که حوصله و وفرصت شما برگشت و حالا در خدمتتون هستم
بله مقصود من منها کردن خدا از آسمان و آوردنش بر زمین نیست. خدا لامکان است و بر تمام کائنات محیط است. مقصودم همانطور که گفتم اشاره به ایه قران است وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ
ما انسان را آفریده‌ایم و می‌دانیم که به خاطرش چه می‌گذرد و چه اندیشه‌ای در سر دارد ، و ما از شاهرگ گردن بدو نزدیکتریم .
ببینید که آیه چه لطیف و زیباست! البته عده ای از همین آیه استفاده کرده اند و توسل را بیهوده می پندارند و بحثهای کلامی و عرفانی و این حرفها هم به قول شما فراوان هست. اما باید این را حس کرد!
قدمتون بالا چشم همیشه از حرفهای شما بهره می برم
سلام
نمی دونم چرا همه ی آدما یه زمانی فکر می کنن خدا توی آسمون هاست.
شاید بشه گفت خدا توی ملکوت و سماوات قدسی هست. همون خدایی که از رگ گردن به انسان نزدیک تره و همون خدایی که هر جا رو کنیم خدا اون جاست.
در ادیان دیگه خدا توی آسمونه.
مسیحیا هر روز توی نماز میگن پدر ما کسی هست که توی آسمون هاست.
سلام
وقتی خدا را در آسمان و از خودمون دور بدونیم اون هم وقتی که خودش گفته از رگ گردن به ما نزدیکتره ، همین میشه که شده !یادمون میره که عالم محضر خداست