خونه باغی 2

 بسم الله الرحمن الرحیم

کار خونه باغی رو، با وجود کمبود مصالح و مشکلات و مصائب زیاد، سعی کردیم به فوریت تمام کنیم تا قبل از رسیدن فصل بهار با آماده سازی زمین و کاشت نهال به سرانجام برسونیمش. ادامه ی کار ساخت خونه با تکمیل لوله کشی و سیم کشی و سنگ کاری و سرامیک کاری و گچ خاک، سفید کاری به خاطر سرمای زیاد و خشک نشدن گچ خاک موکول شد به بعد از عید و گرمتر شدن هوا، اما با خودم قرار گذاشته بودم که قبل از عید برم و از درختهای انار و به و تبریزی و...قدری قلمه بزنم و توی زمین بکارم. اما دوبار مریض شدنم پیش از عید و دو روز بعد از عید و ضعف جسمانی مفرطم باعث شد این کار تا به الان، عقب بیفته و با این بیماری ها، تمام برنامه ریزی ها به هم بریزه! خب به قول حضرت علی علیه السلام که گفته: "من خداوند سبحان را به درهم شکستن عزمها و فرو ریختن تصمیمها و برهم خوردن اراده ها و خواستها شناختم"، منم سالهاست که فهمیده ام، خیلی تصمیمات هست که از سوی خدای قادر مطلق وتو می شه و اصلا به مرحله ی اجرا نمی رسه و حتما هم حکمتی در این کار نهفته است.

کارهای ریز و درشت زیادی مونده برای اینکه این خونه قابل سکونت و زندگی بشه. که مهمترینش آب مصرفیه. باید منبعی بخریم و بالای پشت بام نصب کنیم و با ساخت حوض بزرگی نزدیک خونه، آب رو انبار کنیم تا گل و لای اون ته نشین بشه تا با پمپاژ آب به تانکر و اتصالش به لوله کشی خونه، آب رو ببریم توی ساختمون، که بشه بعدا آبگرمکن بخریم و...آب آشامیدنی هم که از چشمه های دهات اطراف و به سختی و دبه دبه تهیه می شه.( قدر آب تصفیه شده رو بدونید) در و پنجره ها باید رنگ بخوره و شیشه بندازیم و درهای چوبی که خام تهیه شده و قفل و لولا ندارند، درست بشند و نصب کنیم و شیرآلات تهیه شده نصب بشند و لوله ی فاضلاب به چاه حفر شده متصل بشه و کابینتها توی آشپزخونه قرار بگیرند و ...تا بریم سراغ تمیزکاری و فرش و موکت و تهیه ی لوازم زندگی و چیدمان و این حرفها.

آقای امیری که از زمان تصمیم برای ساخت خونه، همیشه با مشورتها و راهنمایی هاشون کمک خوبی بودند و لطفشون مدام شامل حالمون بوده. قبل از عید یک در بزرگ حیاط رو به قیمت آهن قراضه دادند و بردیم سر ِ زمین، بناست دور خونه دیواری بکشیم و این در رو هم نصب کنیم. وعده کرده بودند، توی سفر عید به شهرضا مقداری نهال خواهند آورد. این بار هم تعدادی نهال انار، از شهرضا و البته با سفارش و از طریق حمل بار اتوبوس آوردند که ضمن ایجاد خجالت و شرمندگی برای من، زمینه رو اینطور مهیا کرد که پریروز بریم و اولین نهال هایی که توی زمین کاشتیم، همین نهال ها بود. همین جا ازشون خیلی خیلی تشکر می کنم و واقعا از محبت هایی که تا به حال کرده اند، واقعا ممنونم. قرار بود خودشون هم بیاند و با هم بریم و بکاریم و در ضمن جوجه و یا جگری کباب کرده و بخوریم و چای آتیشی و صفا و...اما به خاطر کاری که براشون پیشامد کرد، نتونستند بیاند. ناگزیر من و پسرم صبح پنجشنبه رفتیم و نهال ها رو به نیابت از ایشون کاشتیم و عصر جمعه برگشتیم. طول و تفصیلش ندم. چندتایی عکس گرفتم که گویاتر از این حرف هاست و در ادامه ی مطلب می بینید:

---

قرار بود بین مرز زمین ما با زمین برادر خانمم درخت تبریزی بکاریم و دیواری بکشیم. من نتونستم برم اما برادر خانمم همین ایده رو عملی کرد و البته نهال های درخت تبریزی رو توی زمین خودشون کاشت که در اصل موضوع تفاوتی نداره و در آینده، با رشد این درخت ها منظره ای عالی به دور زمین خواهیم داشت. جوبی که کندیم و نهالهای کوچکی که کنار سنگ چین مرز دو زمین کاشتیم رو هم می بینید

نمونه ی نهال های اناری که از شهرضا رسید و کاشتیم:

 

اگه یادتون باشه قبلا از کاشت بذرهایی توی گلدون و زدن قلمه هایی براتون نوشته بودم. اینها ثمره ی هموناست که توی بالکن خونه نگهداری می کردم و حالا بردم و توی زمین کاشتم (کاج چهار تاست(

و اینم نهال انجیر

و نهال درخت سپیدار

اینجا رو که می بینید روزهای اول به قدری از علفها و نی ها و درختان هرز پر بود که رد شدن ازش اصلا ممکن نبود. بعد از تمیز کردن و سنگ چین کردنش یک پل هم روی جوب ساختیم که می بینیم. توی کرت سنگ چین شده کلی تخم گل پاشیدم و امیدوارم که همگی سبز بشند و دفعه ی بعد عکسی از اون براتون بگذارم

کنار همین جوب توی سرمای شدید زمستون از شاخه های درخت تبریزی که برای آتش زدن کنار گذاشته بودند قلمه هایی زدم و توی تاریکی شب کاشتم که خوشبختانه همگی گرفته و جوانه زده اند و سبز شده اند.

موتوی که یازده سال توی تهران وسیله ی زیر پام بود و الان توی باغ ازش استفاده می کنم و گاهی که تهران هستم دلم براش تنگ میشه :)

دفعه ی قبل زیر بارش بارون این سنگ فرش رو کار کردیم من بنا شده بودم و پسرم ملات و سنگ می آورد:) معلوم نیست کی بختش باز خواهد شد و تمومش خواهیم کرد!

تا یادم نرفته بگم که اینبار شاهد این بودیم که با کارگران و ادوات زیادی داشتند لوله کشی گاز می کردند و هربار که چنین صحنه هایی می بینم نمی دونید که چقدر به وجد میام و خدا رو شکر می کنم.

کوه های توی مسیر ما هست که همگی بی نهایت زیبا هستند و من گاهی ساعاتی رو به تماشای اونا مشغول میشم. چندین عکس دارم مثل این که دفعه ی قبل و توی زمستون گرفتم

هر چند چون ضعیف شدم، الان بدنم خسته و کوفته است. اما هوا به قدری خوب و عالی بود و همه جا سر سبز و پر از گل و شکوفه، که اصلا دلم نمی خواست برگردم و دوست داشتم بمونم و مدام و پشت سر هم کارها رو تموم کنیم اما چاره ای نبود و باید بر می گشتیم.

خیلی زیاد شد و بازم نشد همه ی عکس هایی رو که گرفتم، بگذارم. گاهی با خودم فکر می کنم کاش یک فتو وبلاگ داشتم :)