جرعه ای زندگی، جرعه ای تامل

 بسم الله الرحمن الرحیم   

۱- دو روزه که بدجور فکرم مشغول این شده که برای رسیدن به سال جدید واقعا باید خوشحال بود و روزشماری کرد؟ یا برای یکسالی که گذشت و تمام شد باید افسوس خورد و ناراحت بود؟!  

۲- چند روز قبل روز جهانی زن بود و بنظرم زن و مرد یک فرقهایی دارند که زیاد بهش توجه نمشه. اگر بدونید که من، چون کوزه پیدا نکردم با یونولیتی با اون ابعاد که با تیرچه و بلوک ساختمان استفاده میشه، جایگزینی برای کوزه درست کردم، فرق ها رو کمی بهتر درک می کنید! حالا چند روز بعد که عکسها از سفره های هفت سین و سبزه ها رسید، این بیشتر و بهتر ملموس میشه که الان چی گفتم! هم برای مثال این گفته و هم برای کسانی که حال سبزه های منو می پرسند، این عکس رو برای نمونه ای از فعالیتهای زراعتی و فلاحتی اخیرم می گذارم اینجا. گذاشتم تا دفعه بعد که خواستم فراخوان بدم اول کوزه اش رو بخرم! و اگر یادم رفت و کوزه نخریدم و فراخوان هم دادم لااقل اندازه ی یونولیت رو یک چهارم کنم! و اگر اندازه را هم یک چهارم نکردم! الزایمر نگیرم و چهار پنج روز دیرتر خاکشیر و منداب و خورفه سبز کنم لااقل!!

زودتر از موعد گذاشتمش چون فکر نمی کنم که عمر این سبزه تا اومدن عمو نوروز کفاف کنه و یا بتونه حاجی فیروز رو ببینه اصلا! 

   

عکس دوم عکس سبزه نیست!

۳- دیروز که به مغازه رفتم، دیدم قمری های لانه کرده روی کانال کولر، نیستند! هی سر زدم. اما هیچ اثری از اون ها نبود و نیست که نیست! طاقت نیاوردم، از کنجکاوی زیادی، رفتم بالای چهار پایه و چون با چهارپایه هم قدم نمی رسید که ببینم چه خبر شده! دستم را بلند کردم و با موبایلم چند تا عکس مثل دفعه ی قبل گرفتم تا بالاخره یکی گویاتر و واضحتر از آب دراومد که بغل سبزه گذاشتمش و شما هم دیدینش.

نمیدونم والدینشان کجا رفتند و یا چی شدند؟ تا همین پریشب بودند و هر شب وقت بستن مغازه می دیدمشون و مشتی ارزن پای لانه شون توی پیاده رو می ریختم و بعد میرفتم خونه. 

درست مثل بچه های خودمون که زود قد کشیدند و بزرگ شدند با دیدن عکس باورم نمی شد که توی عرض هشت، نه روز، جوجه ها اینقدر بزرگ شده باشند، سرعت رشدشون خیلی برام عجیب بود. شاید اصلا به همین خاطر، والدینشون توی لانه نبودند! انگار جوجه ها به قدری رشد کردند که جا رو تو لانه برای والدینشون تنگ کرده باشند و شاید اون ها هم رفتند و رو شاخه ی درختی نشستد و از دور دارند جوجه هاشونو نگاه می کنند و نگران دست اندازی امثال من هستند! چکار کنم نگرانم. اگر اتفاقی برای اون ها افتاده باشه بچه ها هم زنده نمی مونند! 

۴- یادم افتاد یک روز تابستان، اعلامیه ی رنگی چاپ و لای در مغازه و خانه های اطراف، گذاشته بودند. برای پیدا کردن پرنده ای مژدگانی هم تعیین کرده بودند. آن موقع، اینکار به نظرم عجیب و حتا مسخره آمد! اما حالا می فهمم که چرا؟!  

۵- راستی فکر نکنم که بذرهایی که قراره سبزه شوند، خبر داشته باشند که قبل از سر برآوردن از غلافشون من با یک ذره بین بزرگ، تمام حرکاتشون رو زیر نظر گرفتم و همچنان زیر نظر می گیرم! همه ی بذرها با قطراتی آب به فعلیت خودشان می رسند و من با یک دریا اب هم نرسیده ام هنوز!  

خب فکر می کنم کسانیکه خودشان را برای مسابقه دارند آماده می کنند اگر وارد اینجا بشوند، برای بیرون آوردنشان باید به قوه ی فهریه و یا پلیس 110 متوسل شد!  

هفت سین تخم مرغ رنگی هم میخواد! نه؟!  

پس ... بقیه توی پست موقتا ثابت.

پ ن: عکس طوطی عروس هلندی که گمشده و اعلامیه و تعیین مژدگانی: