علوی تبار: رقم بزرگی از درآمدهای نفتی کشور گم شده است
بسم الله الرحمن الرحیم
رقم بزرگی از درآمدهای نفتی ما گم شده که طبق محاسباتی که می‌شود بین ۱۰ تا ۶۰ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود. درآمد افسانه‌ای نفت در چند سال اخیر باعث شده است بحران‌های فعلی در پشت آن دیده نشوند اما در اثر کم شدن درآمد نفت کشور، دیر یا زود بحران‌ها خودشان را نشان می‌دهند. آن زمان هیچ جریانی جز اصلاحات قادر به حل بحران نخواهد بود....
عیلرضا علوی تبار در نشستی که به همت کمیته فرهنگی سازمان دانشجویی حزب اسلامی کار برپا شد، محافظه کاران را ناتوان از حل مشکلات کشور عنوان کرد.
به گزارش سایت خبری- تحلیلی پویش، وی مجموعه خط مشی‌هایی را که از سال ۸۴ به بعد در کشور اجرا شده، عامل وضعیت بحرانی فعلی دانست و گفت: محافظه کاران ظرفیت لازم برای حل مشکلات را ندارد زیرا حل این مشکلات نیازمند دانش علوم اجتماعی است که پشتوانه خط مشی گذاری محسوب می‌شود.
این استاد دانشگاه ادامه داد: وقتی دانشی را از اساس منکر می‌شوید و چیزی هم برای جایگزینی آن ندارید مجبور خواهید بود از صفر شروع کنید و کسی که از صفر شروع می‌کند، اگر خیلی باهوش باشد در آخر چرخ چاه را اختراع می‌کند. دانش انباشتنی است و برای مشاهدهٔ افق‌های جدید علمی باید بر دوش دیگران ایستاد.
به گفته علوی تبار دلیل عدم مخالفت محافظه کاران با سایر علوم طبیعی به دلیل احساس نیاز مستقیمی است که نسبت به آنها دارند. برای مثال با ساخت دارو که به صورت مستقیم با سلامتی آنها در ارتباط است یا ساخت موشک مشکلی ندارند.
او ضمن انتقاد به تحقیر همه جانبه طبقه متوسط جامعه، ظرفیت‌های این طبقه را کلید حل بحران‌ها اعلام کرد و گفت: طبقه متوسط به این دلیل که حامل دانش علوم اجتماعی است قادر به حل مشکلات و بحران‌های کشور است.
این تحلیلگر مسائل سیاسی، شخم زده شدن نظام اداری کشور، ورشکستگی و عدم استقبال از سینما‌ها، وضعیت اسف بار فروش کتاب و روزنامه را از جمله مشکلاتی عنوان کرد که به دلیل عملکرد نامطلوب اصولگرایان اتفاق افتاده است.
وی با اشاره به درآمد بالای نفت در چند سال اخیر و پیدایش یک طبقه غارتگر جدید، اظهار داشت: رقم بزرگی از درآمدهای نفتی ما گم شده که طبق محاسباتی که می‌شود بین ۱۰ تا ۶۰ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود.
دکتر علوی تبار، عدم قدرت چانه زنی و جدی گرفته نشدن در عرصه سیاست خارجی را از مشکلات مهم محافظه کاران دانست و دیپلماسی دولت در برخورد با جامعه جهانی را فاقد زبان اقناع کننده دانست.
او در ادامه ارتباط با جهان را نیازمند گفتمانی مبتنی بر ارزش‌های جهانی خواند و بیان کرد: وقتی گفتگویی میان ما و آنها صورت نمی‌گیرد اقناعی هم در کار نخواهد بود. از دست دادن فرصت اندک ۱۵ دقیقه‌ای برای صحبت با سران جهان با کارهایی همچون دعا خواندن، نشان دهندهٔ عدم وجود حرف جدی برای طرح کردن در این زمینه است و نتیجه آن هم جدی گرفته نشدن در جامعه جهانی خواهد بود.
این استاد دانشگاه افزود: ۴ بحران موجب فروپاشی یک جریان خواهد شد. این ۴ مورد شامل بحران مشروعیت، بحران همبستگی فاعلان جریان، بحران کارآمدی و بحران اعمال سلطه می‌شود.
وی با اشاره درآمد بالای نفت در سال‌های اخیر ادامه داد: درآمد افسانه‌ای نفت در چند سال اخیر باعث شده است بحران‌های فعلی در پشت آن دیده نشوند اما در اثر کم شدن درآمد نفت کشور، دیر یا زود بحران‌ها خودشان را نشان می‌دهند. آن زمان هیچ جریانی جز اصلاحات قادر به حل بحران نخواهد بود و جریان حاکم برای بقای خود و نه از سر دلسوزی مجبور است به اصلاح طلبان روی بیاورد.
علوی تبار نقد وضع موجود را شرط لازم برای اصلاح طلبی عنوان کرد و گفت: نباید پشت سر کسی قرار گرفت که وضع موجود را نقد نمی‌کند. البته اصلاح طلبی فقط نقد جریان حاکم نیست بلکه نقد جامعه هم هست. پرچمدار اصلاحات کسی است که عملکرد مسئولان، قدرت نامحدود و غیر پاسخگو و ساختار تصمیم گیری ناکارآمد را به چالش می‌کشد.
او اصلاح طلبان را نیازمند گفت‌و‌گوی دست جمعی دانست و اظهار کرد: اگر اختلافی میان آنها وجود دارد، این اختلاف‌ها باید در تاکتیک باشد و نه استراتژی، در غیر این صورت راه‌ها از همدیگر جدا می‌شود. فعالان این جریان بر حسب روحیه خود می‌توانند در حوزه بهبود خواهی حکومتی یا جنبش اجتماعی فعالیت کنند و اتفاقا این دو همدیگر را تقویت می‌کنند و هم پوشانی دارند.
این تحلیلگر مسائل سیاسی، اولویت اول اصلاح طلبان را نه انتخابات ریاست جمهوری، بلکه تلاش برای به رسمیت شناخته شدن از سوی جریان حاکم عنوان کرد.
وی تصریح کرد: یک پرسش جدی که از سابق مطرح است این است که در حالی که اصلاح طلبان یک روزنامه در سطح کشور ندارند، چگونه می‌توانند یک رئیس جمهور داشته باشند.
او ضمن مخالفت با تعیین زود هنگام کاندیدا، انجام این کار را نشانه شرکت در انتخابات دانست و گفت: شرکت در انتخابات زمانی معنا دارد که شرایط لازم برای برگزاری انتخابات فراهم باشد.
علوی تبار در پایان، فعالان سیاسی را به کنش جمعی سیاسی در قالب نشست‌های هم اندیشی دعوت کرد و از آنها خواست تا به گونه‌ای فعالیت کنند که کمترین هزیته ممکن پرداخت شود.
http://www.kaleme.com/1391/06/22/klm-112402/
اگر توانستید اینرا هم بخوانید بامزه است
:
اتهام‌زنی متقابل رحیمی به پورمحمدی: او ۲۱ میلیارد تومان از وزارت کشور دزدیده + پاسخ پورمحمدی
با خمینی جلوه ما دیگر است
بسم الله الرحمن الرحیم
این روزها نمی دانم چرا در حال و هوای جبهه ها هستم؟ شاید به این دلیل است که به سالگرد جنگ تحمیلی نزدیک می شویم.هر چه که هست این شعر را مناسب حال خود و این روزها دیده ام :
بعضی از آنها که خون نوشیده‌اند
عده‌ای « حسن‌القضا » را دیده‌اند
عده‌ای را بنزها بلعیده‌اند
بزدلانی کز هراس ابتر شدند
از بسیجیها بسیجی‌تر شدند
آی، بی‌جانها ! دلم را بشنوید
اندکی از حاصلم را بشنوید
تو چه می‌دانی تگرگ و برگ را
غرق خون خویش، رقص مرگ را
تو چه می‌دانی که رمل و ماسه چیست
بین ابروها رد قناصه چیست
تو چه می‌دانی سقوط «پاوه» را
« باکری» را « باقری» را « کاوه» را
هیچ می‌دانی « مریوان» چیست؟
هان !هیچ می‌دانی که « چمران» کیست؟
هان !هیچ می‌دانی بسیجی سر جداست
هیچ می‌دانی « دوعیجی» در کجاست؟
ارث جنگ عشق را پوشیده‌اند ادامه مطلب ...متهم کهریزک دکتر شد!
بسم الله الرحمن الرحیم
همشهری آنلاین:
{پرونده سعید مرتضوی} بخشی از اتهامات ایشان به دادگاه رفته و آخرین دفاعیات گرفته شده و در مورد برخی از اتهامات دیگر ایشان درخواست اعمال ماده (18) کردند.
....
البته او در قسمتی از بیاناتش هم گفته است: موضوع زمینخواری برادرش جواد لاریجانی صحیح نیست!
اما سایت عصر ایران به نقل از سایت انتخاب نوشت: سعید مزتضوی رسما دکتر شد( سند)
...پس خاطرتان باشد که احتمالش بعید نیست که بعد از این بخوانیم که کسی متهم شده است و به جای محاکمه و زندان رفتن، دکتر از اب درآمده است!
غریب به غریبی زندگی!
بسم الله الرحمن الرحیم
در اوج خستگی، دیشب تا به خود صبح، صدای خنده از خانه ی ما قطع نشد. خانمها، ما اندک آقایون را در یک اتاق حبس کردند و بقیه ی خانه را به اشغال خود درآوردند و مدام گفتند و خندیدند و ما چقدر از پشت در بسته سر به سرشان گذاشتیم...
امروز وقتی پسرم با عروسم با چمدانی کوچک برای ماه عسل به سفر رفتند، یاد گذشته ها افتادم. دیدم تازه امروز است که قدری از احساس پدر و مادرم را می توانم بفهمم . در نگاه آنها هم که حتما توی قاب خاطراتشان باز می شده، چه تصاویری که نمی شد دید، آنزمان که همین سیکل را تکرار می کرده اند!
حواسمان هست؟
نسل به نسل میآید و با ایجاد تغییراتی در آداب و سنن، جای خود به نسل بعدی می سپارد، که آنها نیز ، بزودی زود، در هنگام مرور خاطرات، بدل به نسلی قدیمی می شوند!
داشتم فکر می کردم که فضای بیکران اطراف ما چه شادی ها و خنده ها و چه غم ها و گریه هایی را در دل خود ثبت و ضبط کرده است.
چه بسیار اسم هایی که انگار اصلا وجود نداشته اند!
چه اسم هایی که به بزرگی شناخته می شدند و امروز، حتا، هیچ اثری از نامشان نیست.
میلیاردها میلیارد انسان به همین ترتیب آمده اند و رفته اند و همچنان هم، به صف از راه می رسند و به نوبت می روند!
بله. راستی که در عین سادگی، چه فضای بغرنج و غریب و ناآشنایی است این زندگی!
ازدواج در تهران قدیم
بسم الله الرحمن الرحیم
جمعه دهم شهریور جشن ازدواج پسرم است. آرزومند دعای خیر شما برای خوشبختی شان هستم. دیروز بدنبال مطلبی می گشتم بطور اتفاقی به این متن در باره ی عروسی برخوردم، فکر کردم بی مناسبت نیست تا آن را نقل کنم گرچه انگار خوشی های روزگار قدیم هم از رنگ و بوی دیگری بوده! مطلب مفصل است. خودتان اگر خواستید به آدرس داده شده بروید و آنرا کامل بخوانید. اما در اینجا خلاصه اش و از خرید عروسی به بعد را می گذارم. شاید وصف العیش، راستی راستی نصف العیش شد!
مطلب با اینترنت اکسپلورر به هم ریخته دیده می شود. دوبار هم حذف کرده و مجددا ارسال کردم و مشکل همچنان باقی است. اما با مرورگرهای دیگر مطلب، بدون اشکال نمایش داده می شود!
خرید عروسی
پس از خواستگاری و پسند طرفین و انجام مراسم بله برون، را هر زمانی که طرفین موافقت کردند و مورد قبول واقع می شد و ایجاد اشکالی نمی کرد. جهت خرید وسایل عروسی تعیین می کردند. وسایلی که معمولاٌ در این زمان خریده می شد عبارت بود از پارچه و با لباس دوخته شده، آیینه و شمعدان، وسایل آرایش عروس، لباس های زیر برای عروس، کفش و جوراب، لوازم مربوط به سفره عقد و دیگر وسایل اینچنین، نکته دیگر قابل ذکر آن که برای این خرید یک یا دو نفر از خانواده عروس و داماد انتخاب می شدند که معمولاٌ نیز در این خرید عروس و داماد شرکت نداشتند ( البته این قضیه جنبه همگانی نداشته و گاهی خود عروس و داماد شرکت می کردند ) و نمایندگان به سلیقه خود وسایل مورد نیاز را خریداری می کردند. در ضمن این نکته را نیز باید متذکر شد که خرج این دسته خریدها کلاٌ به عهده داماد بوده است .
جهازبران
چند روز قبل از عروسی و گاهی روز قبل از آن، مراسم جهاز بران صورت می گرفت. برای جهاز بران چند نفر طبق کش به همراه چند قاطر اجیر می شدند تا وسایل جهیزیه عروس را به خانه داماد حمل کنند. علاوه بر طبق کش ها، عده ای نقاره زن نیز استخدام می شدند تا در طول راه به هنرنمایی بپردازند. قبل از رسیدن گروه مزبور چند تن جلوتر به خانه داماد می رفتند و قسمتهایی از خانه داماد را که برای عروس در نظر گرفته شده بود، نظافت کرده و به اصطلاح آب و جارو می کردند. هنگامی که جهیزیه در خانه داماد جای می گرفت. فردی از طرف خانواده عروس صورت اسبابی که آورده بودند را نشان داماد می داد و از وی بابت آنها رسیدی دریافت می کرد که به آن سیاهه می گفتند. علاوه بر آن دادن انعام به طبق کش ها و نقاره چی ها جزو وظایف داماد به حساب می آمد. طبق کش ها علاوه بر انعام مزبور اجازه داشتند که نقل ها و پارچه های کف طبق ها را که برای تزئین تدارک دیده شده بود را برای خود بردارند. وسایل جهیزیه طبق توافقی که قبلاٌ بین خانواده های عروس و داماد صورت گرفته بود تهیه می شد. به عنوان مثال گاهی عبارت بود از دیگ، قابلمه، ملاقه، آبکش، مجمع های مسی، آفتابه لگن و اسباب دیگری همچون رختخواب، متکا، پشتی، پرده، سماور، بلور و علاوه بر همه اینها، آینه و قرآن جزو اصلی مهمترین وسایل جهیزیه به شمار می رفته است .
حنابندان
سه یا چهار روز به عقد مانده حنابندان انجام می گرفت که اولین آرایش عروس را انجام می دادند. آرایش عروس )بزک عروس) پس از پایان استحمام، عروس را با ساز و دُهل به خانه می آوردند و در این هنگام مشاطه ای که از قبل فراخوانده شده بود شروع به آرایش عروس می کرد. آرایش های گذشتگان در فرهنگ های فارسی تحت عنوان ( هر هفت ) معرفی شده است و هر هفت یعنی لوازم آرایش زنانه که در قدیم عبارت بود از هفت چیز سرخاب، سفیدآب، حنا، وسمه، سرمه، زرک، غالیه و خال، بنابراین هر هفت کردن به معنی آرایش کردن است و مترادف آن نیز همان اصطلاح هفت قلم آرایش کردن می باشد.
مراسم عقد کنان
مراسم عقدکنان را معمولاٌ در خانه عروس انجام می دادند و برای انجام این امر اتاقی را در نظر می گرفتند که مراسم عقدکنان در آن اجرا می شد. قبل از شروع مراسم چند تن از زنان خوش سلیقه و خوشبخت فامیل، برای تزئین سفره عقد در اتاق مزبور حاضر می شدند و با ظرافت خاصی اسباب سفره را در سرجای خود می چیدند .اسباب سفره عقد عموماٌ عبارت بود از نقل و شیرینی، چند کله قند، چند لاله یا جار، گلابدان، خنچه، اسپند، کاسه ای آب که رویش یک برگ سبز باشد و .... به هنگام عقد عروس را مقابل آیینه و رو به قبله می نشاندند و به هنگامی که عاقد در حال خواندن خطبه عقد بود لازم می دانستند که عروس خانم حتماٌ در آیینه نگاه کند تا بدین ترتیب بختش همچون آیینه صاف و روشن باشد و همچنین در موقع خواندن خطبه دو زن سپیدبخت دو سر پارچه ای سفید را گرفته و در بالای سر عروس نگاه می داشتند و زن سپیدبخت دیگری به نیت شیرین شدن زندگی عروس بر سر او قند می سایید و در این هنگام فرد دیگری با یک سوزن و نخ هفت رنگ جلو آمده و تعدادی کوک بر پارچه مزبور می زد. به هنگام این کار زیر لب می خواندند، دوختم، دوختم، زبان مادر شوهر، خواهر شوهر، جاری و پدرشوهر را دوختم.
بردن عروس
پس از جاری شدن خطبه عقد و مراسم عقد کنان چند ساعتی را به زدن ساز و رقص و شادمانی سپری می کردند. آنگاه چند نفر از خانه داماد با اسب سفیدی برای بردن عروس می آمدند. عروس را سوار بر اسب کرده و در جلوی آنها عمله جات طرب و پشت سر آنها نیز جاروکشان و سپس اسب عروس حرکت می کرده است. وقتی قافله عروس به خانه داماد می رسید باید داماد به پیشواز عروس می رفت و نارنجی به طرف وی پرتاب می کرد. اگر عروس می توانست نارنج را در هوا بگیرد نشانه آن بود که عروس بر سر داماد مسلط خواهد شد. هنگامی که می خواستند عروس را به خانه داماد ببرند پسربچه نابالغی را آورده و یک بقچه حاوی نان و پنیر را به وی می دادند و بچه موظف بود که این بقچه را به کمر عروس ببندد و با این نان و پنیر عروس را روانه خانه داماد می کردند. وقتی که عروس می خواست پایش را در آستانه در خانه داماد بگذارد. فندق یا گردویی را زیر پایش قرار می دادند تا به این ترتیب هر گونه طلسمی که برای عروس شده از بین برود در هنگام ورود ، عروس زیر لب می گفت یا عزیزالله، به این نیت که عزیز شوهرش بشود و در این موقع داماد باید با بالای سر در خانه برود تا عروس از زیر پاهای او عبور کند تا بدین طریق در زندگی بر سر عروس مسلط باشد در موقع ورود داما به اتاق عروس نیز، کفش های عروس را در بالای در قرار می دادند تا بدین ترتیب عروس بر سر داماد مسلط باشد. بعد از اینکه عروس به خانه داماد وارد شد زن های فامیل می آمدند و شروع به شادمانی می کردند. آنان بر سر عروس و داماد مانند سرعقد نقل و پول می ریختند و می گفتند که هر گاه از این نقل دختر دم بختی بخورد به زودی بختش باز می شود .مسأله دیگر اینکه داماد نیز می تواند در این مجلس زنانه حضور داشته باشد و بر این عقیده بودند که در این شب داماد به تمامی زنان محرم می باشد.