همساده ها

بسم الله الرحمن الرحیم

به لطف خدا و همت دوستان، وبلاگی گروهی درست شد به اسم:

همساده ها

ان شاءالله توی این وبلاگ، به قلم نه نفر از دوستان خوش قریحه، هر روز مطلب تازه ای خواهیم داشت. حتما هر روز سر بزنید، که غفلت موجب پشیمانی است. مطمئنم همگی از دور هم بودن، استفاده کرده و لذت خواهیم برد.

سلام

سلام 

این بار به جای بسم الله الرحمن الرحیم، نوشتم سلام، سلام هم نام خداست و چه نیکو نامی دارد این خدایی که ما را در رسیدن به هم و در ابتدای کلام، توصیه بر سلام کرده.  

سلام به تک تک شما دوستان بسیار عزیزم که لطفتان همیشه شامل حالم بوده و مرا از یاد نبردید و با کامنتهای پر از مهر و محبت خودتان، در روزهای سخت و پر مشغله، یاد کردید.  

باور کنید وقتیکه مجال و فرصتی بهم دست می داد تا به سرعت به این خانه بیایم و کامنتها را به فوریت تایید کنم و بروم پی کارهایی که انگار تمامی نداشت. دچار حسی مرکب و متضاد از غصه و شادی می شدم. از دوری ارتباط غصه می خوردم و از دیدن نام نازنین ِتک تک شما، که از وجود و حضور سالم شما خبر میداد، محظوظ می شدم.  

با تاخیر آمده ام و عذرتقصیر بابت آن دارم که امیدوارم با بزرگواری ببخشید. اینترنت پرسرعتم وصل شد و حرفهای زیادی برای گفتن دارم. اما فعلا می خواستم فقط سلام کنم و این سلام رو تکرار کنم و تا شاید با سلامی مکرر در مکرر جبران مافات کرده و پاسخی شایسته و درخور، به سلام های شما داده باشم.  

هر چند معلوم نیست که تا کی باشم اما فعلا چون می نویسم پس هستم لابد!

ان شاءالله که همیشه زیر سایه ی توجهات حضرت حق باشید و همچنان در همیشه ی ایام سر زنده و شاداب بمانید. هزاران گل تقدیم به شما دوستان گلم

کویر سبز

بسم الله الرحمن الرحیم 

طبق صلاحدید و دستور نهایی خواهر خوبم ناهید عزیز و با پیشنهاد اولیه ی خواهر خوب دیگرم مریم خانم و دوستان دیگری که به شورای نامگذاری متخلص شدند، این وبلاگ از امروز به بعد با اسم " کویرسبز " شناخته خواهد شد. و علت انتخاب و مرحمت کردن این اسم به این وبلاگ رو خواهرم خوبم ناهید اینطور نوشته:  

بعد از چند روز فکر کردن در این مورد نمی دونم چرا اسم کویر سبز از بین این اسامی میاد تو ذهنم پررنگ می شه ، آخه کویر آسمونش خیلی زیباست ، شبهاش هم که پرستاره است ، کویر خیلیییی برکت داره ، کویر بکره ، دور از همه ی ناخالصی ها ...
باید کویری باشی تا صداشو بشنوی ، گوش کنید آهنگ شب سکوت کویر شجریان رو ...ببار ای بارون ببار ...
راستی صدای ساز دوتار هم که صدای کویره از جناب سهیل بپرسین خب ...
تازه داداش هم که می خواد کویر رو سبز کنه مثل گلدونای قشنگش ، مثل اون باغچه ای که داشت ، اصلا داداش وجودش سبزه ...
مریم عزیز کلیدر رو که خوندی ، کیمیاگر هم که همینطور ...

برو در این بیابان جستجو کن
ز هر خاکی کفی بردار و بو کن ...

کویر همیشه بوی عشق میده ...و کویر سبز یعنی کویری که همیشه زندگی در اون جریان داره ... 

.... 

خب ملاحظه فرمودید؟ بله با این همه لطفی که ایشان به من دارند مگر می شود امرشان را به دیده ی منت نگذارم و اطاعت امرشان را نکنم؟ 

ممنونم از خواهر خوب و گلم ناهید خانم برای اسمی که برای وبلاگ من انتخاب کردند  

دوستان لطفا لینک وبلاگ مرا به این اسم تغییر بدهند. خیلی از همگی ممنونم 

پ ن:  

داداش خوبم جناب آتش زحمت کشیدند و تندیس صلح را تهیه کردند که به داداش و شریک خوب دیگرم جناب محمد مهدی سامع عزیز و گرانقدر، با افتخار تقدیم می کنیم

جوانی یا پیری تکنولوژیک!

بسم الله الرحمن الرحیم 

مدتی قبل دخترم از من یه عکس گرفت. بهش گفتم برای خودم هم بفرست. قدری معطل کرد تا اینکه با بلوتوث این سه تا عکس رو برام فرستاد: 

عذرخواهی

بسم الله الرحمن الرحیم 

سلام. سلام به شما دوستان بسیار عزیزی که با وجود تعطیلی ناخواسته ی این وبلاگ، همچنان به اینجا سر می زنید و پیامهای محبت آمیزتان را با نگرانی و یا با اشتیاق به بازگشت این بنده ی روسیاه، در اینجا گذاشته اید. همانطور که تعدادی از دوستانم می دانند، حقیقتش این است که، چند عامل باعث تعطیلی به یکباره ی این وبلاگ شد. اول بیماری دیسک کمر و ارتروز زانو نشستن را برایم صعب و سخت کرده بود، ولی من بی توجه به  آن، همچنان با تحمل درد، می نشستم و می نوشتم و به همه ی دوستانم سر می زدم، تا اینکه لپ تاپم خراب شد و همزمان سرویس ای دی اس ال خانه و محل کارم قطع شد. تعمیر لپ تاپ هزینه ی گزافی می خواست و وضع جسمانی هم مرا از تامین این هزینه بر حذر میداشت. به هر حال دسترسی به اینترنتم به یکباره از میان رفت، می خواستم در اولین فرصت خدمت شما برگشته و لااقل توضیحی بنویسم که به دلایل بسیاری نشد و نتوانستم. امیدوارم عذرم را بپذیرید. الان مودم دایال آپی روی کامپیوترم نصب کردم و سری زدم و با انبوه پیامها و کامنتهای شما مواجه شدم. در نتیجه با وجود انکه دلایل تعطیلی این وبلاگ همچنان پابرجاست، بر خود فرض و واجب دیدم تا در جواب پیامهای شما، این چند سطر را بنویسم. برای همه ی شما دلتنگم و امیدوارم به این وسیله رفع نگرانی کرده باشم. برای بار دوم امیدوارم که مرا ببخشید، اگر اینطور باعث تشویش و نگرانی و چشم انتظاری شما دوستانم شدم. 

هر کجا که هستید دعا می کنم سلامت باشید و در پناه خدا. 

.... 

نظرات تاییدی نیست چون معلوم نیست با اینترنت دایال آپ دوباره کی بتوانم برگردم.