سلام

سلام 

این بار به جای بسم الله الرحمن الرحیم، نوشتم سلام، سلام هم نام خداست و چه نیکو نامی دارد این خدایی که ما را در رسیدن به هم و در ابتدای کلام، توصیه بر سلام کرده.  

سلام به تک تک شما دوستان بسیار عزیزم که لطفتان همیشه شامل حالم بوده و مرا از یاد نبردید و با کامنتهای پر از مهر و محبت خودتان، در روزهای سخت و پر مشغله، یاد کردید.  

باور کنید وقتیکه مجال و فرصتی بهم دست می داد تا به سرعت به این خانه بیایم و کامنتها را به فوریت تایید کنم و بروم پی کارهایی که انگار تمامی نداشت. دچار حسی مرکب و متضاد از غصه و شادی می شدم. از دوری ارتباط غصه می خوردم و از دیدن نام نازنین ِتک تک شما، که از وجود و حضور سالم شما خبر میداد، محظوظ می شدم.  

با تاخیر آمده ام و عذرتقصیر بابت آن دارم که امیدوارم با بزرگواری ببخشید. اینترنت پرسرعتم وصل شد و حرفهای زیادی برای گفتن دارم. اما فعلا می خواستم فقط سلام کنم و این سلام رو تکرار کنم و تا شاید با سلامی مکرر در مکرر جبران مافات کرده و پاسخی شایسته و درخور، به سلام های شما داده باشم.  

هر چند معلوم نیست که تا کی باشم اما فعلا چون می نویسم پس هستم لابد!

ان شاءالله که همیشه زیر سایه ی توجهات حضرت حق باشید و همچنان در همیشه ی ایام سر زنده و شاداب بمانید. هزاران گل تقدیم به شما دوستان گلم